بازار اولیه بازار مالی است که در آن اوراق بهادار ابتدا توسط ناشر فروخته می شود و توسط سرمایه گذاران خریداری می شود، قبل از اینکه دست (یا مالک) بیشتر تغییر کند. اوراق و اوراق بهادار جدید منتشر شده در بازار سرمایه توسط بازار اولیه منتشر می شود.
نمونه بازار اولیه
سهام یک شرکت برای اولین بار در یک IPO فروخته می شود، بازار اولیه در این مورد. برای NFO ها، صدور اولیه و توزیع واحدهای صندوق سرمایه گذاری در بازار اولیه انجام می شود. اوراق قرضه، زمانی که برای اولین بار منتشر می شوند، در بازار اولیه پذیره نویسی می شوند.
در مورد ETFها، بازار اولیه جایی است که واحد بلوک اولیه توسط یک AMC به جای اوراق بهادار اساسی که سبد یک ETF را تشکیل می‌دهند، ایجاد می‌شود. در انتهای دیگر بازار اولیه، بازارسازان، مشارکت کنندگان مجاز، سرمایه گذاران نهادی قرار دارند.
هر سرمایه‌گذار بزرگی می‌تواند به بازارهای اولیه نیز دسترسی داشته باشد، اگر به دنبال خرید هزاران واحد ETF با تشویق یک دارنده واحد ایجاد برای انتشار واحدهای ETF بیشتر باشد.
کارکردهای بازار اولیه / نقش بازار اولیه چیست؟
کارکرد اصلی بازار اولیه تسهیل شرکت برای جمع آوری وجوه بلندمدت از طریق انتشار جدید سهام یا اوراق قرضه است.
- مبدا - منشاء به شناسایی، ارزیابی و پردازش اوراق بهادار تازه منتشر شده اشاره دارد.
- پذیره نویسی – موسسه بانکی به عنوان واسطه بین شرکت های منتشر کننده اوراق بهادار و سرمایه گذاران عمل می کند. به عنوان مثال بیمه گران، جی پی مورگان، گلدمن ساکس، مورگان استنلی و غیره.
- توزیع - توزیع، فروش اوراق بهادار به سرمایه گذاران است.
بازار اولیه و بازار ثانویه چیست؟
بازار اولیه و بازار ثانویه
بازار اولیه نوعی از بازار سرمایه است که با سهام یا اوراق بهادار تازه منتشر شده سروکار دارد. در بازار اولیه اوراق جدید برای اولین بار برای فروش برای افزایش سرمایه عرضه می شود. و به همین دلیل به بازار شماره جدید نیز معروف است. در این بازار، شرکت سهام را مستقیماً به سرمایه گذار می فروشد. واسطه های مختلفی در یک بازار اولیه دخیل هستند که شامل بانک های تجاری، کارگزاران، متولیان اوراق قرضه و مدیران پرتفوی می شود.
بازار ثانویه یا بازار سهام، جایی که اوراق بهادار پس از انتشار برای عموم در بازار اولیه معامله می شود. یعنی در بازار ثانویه، سرمایه گذار از سرمایه گذار دیگری اوراق بهادار خریداری می کند. در بازار ثانویه سهام یا اوراق بهاداری معامله می شود که قبلاً در بازار اولیه معرفی شده اند. بازار ثانویه می تواند شامل بورس، بازار سهام و بازار بدهی باشد. در اینجا اوراق بهاداری که قرار است معامله شوند باید در بورس اوراق بهادار درج شوند، سپس فقط آنها واجد شرایط معامله هستند.
همانطور که قبلا ذکر شد، سهام در بازار اولیه برای اولین بار توسط شرکت ها برای افزایش سرمایه منتشر می شود، به همین دلیل به آن عرضه اولیه نیز می گویند. با فروش IPO ها، شرکت ها یا هر موسسه دیگری در بازار اولیه سرمایه جمع آوری می کنند. در بازار اولیه، شرکت به طور مستقیم درگیر معاملات است، اما در بازار ثانویه، معاملات بین سرمایه گذاران اتفاق می افتد، بنابراین نیازی به دخالت شرکت در حین معاملات نیست.
ویژگی های بازار اولیه
ویژگی های اصلی بازار اولیه به شرح زیر است:
- بازارهای اولیه با مسائل جدید و اولیه یک اوراق بهادار خاص سروکار دارند. هر گونه انتشار اوراق بهادار جدید توسط شرکت ها ابتدا در بازار اولیه شناور می شود
- با توجه به نوبت معاملات، بازار اولیه همیشه مقدم بر بازار ثانویه است
- بازار اولیه هیچ وجود فیزیکی مانند بازارهای ثانویه در قالب بورس سهام وجود ندارد
- بازارهای اولیه روشهای مختلفی برای جمع آوری بودجه دارند که در مقاله بیشتر مورد بحث قرار می گیرد
ابزارهای اصلی بازار
بازارهای اولیه به طور معمول با ابزارهای اولیه سروکار دارند. ابزارهای مالی اولیه اوراق بهادار مالی هستند که قیمت آنها مستقیماً به ارزش بازار آن ارجاع می شود. ابزارهای اولیه مشترک شامل سهام شرکت ، اوراق قرضه ، ارز یا هر امنیت دیگر قابل تجارت است. در مقابل ، مشتقات ابزارهایی هستند که ارزش آنها را از یک زیرین یا دارایی اصلی دیگر استخراج می کنند.
بازارهای اولیه با مشتقات مانند آینده و گزینه ها سر و کار ندارند. مشتقات و سایر ابزارهای ثانویه در بورس سهام یا بدون نسخه معامله می شوند.
روش های جمع آوری صندوق در بازار اولیه - انواع بازارهای اولیه
- مسئله عمومی - این اصطلاح زمانی اتفاق می افتد که یک شرکت اوراق بهادار جدید را از طریق IPO صادر کند.
- مسئله حقوق - مسئله حقوق برای سهامداران موجود برای خرید اوراق بهادار جدید اضافی است.
- قرار دادن خصوصی - این اصطلاح به تولید سرمایه از طریق سرمایه گذاران منتخب اشاره دارد.
- تخصیص ترجیحی - سهام به صورت اولویت به سرمایه گذار اختصاص می یابد.
بازار اولیه در هند
بازارهای اولیه بال مهمی از بازارهای سرمایه را تشکیل می دهند. به همین ترتیب ، بازارهای اولیه در هند کامل وجود دارد. بازار اصلی هند توسط هیئت بورس اوراق بهادار هند (SEBI) تنظیم می شود. SEBI هنجارهای مختلفی را برای صدور اوراق بهادار در بازار اولیه ذکر کرده است ، چنین هنجارهایی باید به طور جدی توسط شرکت هایی که سرمایه در بازار اولیه را افزایش می دهند ، دنبال شود. بازارهای اولیه همچنین به دولت کمک می کند تا برنامه های سرمایه گذاری خود را انجام دهد.
بازار اصلی هند پس از استقلال در سال 1947 در هند تأسیس شد. طبق مقررات کنترل کننده مسائل سرمایه ، قانون 1947 ، بازار تنظیم شد. این قانون دارای چندین مسئله ساختاری بود که بازارها را از عملکرد کارآمد و شفاف جلوگیری می کرد. این تنها پس از لیبرالیسم و رسمی شدن SEBI به عنوان یک مقام قانونی در سال 1992 بود که بازارهای هند برای جمع آوری مقادیر زیادی سرمایه مجهز بودند.
