نسبت نقدینگی نوعی نسبت مالی است که برای تعیین توانایی شرکت در پرداخت تعهدات بدهی کوتاه مدت خود استفاده می شود. این متریک به تعیین اینکه آیا یک شرکت می تواند از دارایی های فعلی یا مایع خود برای پوشش بدهی های فعلی خود استفاده کند ، کمک می کند.
سه نسبت نقدینگی معمولاً استفاده می شود - نسبت فعلی ، نسبت سریع و نسبت نقدی. در هر یک از نسبت های نقدینگی ، مبلغ بدهی فعلی در مخرج معادله قرار می گیرد و مقدار دارایی های مایع در شمارنده قرار می گیرد.
با توجه به ساختار نسبت ، دارایی های موجود در بالا و بدهی های پایین ، نسبت های بالاتر از 1. 0 مورد جستجو قرار می گیرد. نسبت 1 به این معنی است که یک شرکت می تواند با دارایی های فعلی خود تمام بدهی های فعلی خود را پرداخت کند. نسبت کمتر از 1 (به عنوان مثال ، 0. 75) دلالت بر این دارد که یک شرکت قادر به برآورده کردن بدهی های فعلی خود نیست.
نسبت بیشتر از 1 (به عنوان مثال ، 2. 0) دلالت بر این دارد که یک شرکت قادر به برآورده کردن صورتحساب های فعلی خود است. در حقیقت ، نسبت 2. 0 به این معنی است که یک شرکت می تواند دو برابر بدهی های فعلی خود را پوشش دهد. نسبت 3. 0 به معنای این است که آنها می توانند سه بار بدهی های فعلی خود را پوشش دهند و غیره.
خلاصه
- نسبت نقدینگی برای تعیین توانایی شرکت در پرداخت تعهدات بدهی کوتاه مدت خود استفاده می شود.
- سه نسبت اصلی نقدینگی نسبت فعلی ، نسبت سریع و نسبت نقدی است.
- در هنگام تجزیه و تحلیل یک شرکت ، سرمایه گذاران و طلبکاران می خواهند شرکتی را با نسبت نقدینگی بالاتر از 1. 0 ببینند. شرکتی با نسبت نقدینگی سالم به احتمال زیاد برای اعتبار تأیید می شود.
انواع نسبت نقدینگی
1. نسبت فعلی
نسبت فعلی = دارایی های فعلی / بدهی های جاری
نسبت فعلی ساده ترین نسبت نقدینگی برای محاسبه و تفسیر است. هر کس به راحتی می تواند دارایی های فعلی و موارد خط بدهی فعلی را در ترازنامه یک شرکت پیدا کند. دارایی های فعلی را بر اساس بدهی های جاری تقسیم کنید و به نسبت فعلی خواهید رسید.
2. نسبت سریع
نسبت سریع = (پول نقد + حساب های دریافتنی + اوراق بهادار قابل فروش) / بدهی های جاری
نسبت سریع یک آزمایش دقیق تر از نقدینگی نسبت به نسبت فعلی است. هر دو به این معنا هستند که دارایی های فعلی شمارنده است و بدهی های جاری مخرج است.
با این حال ، نسبت سریع فقط دارایی های فعلی را در نظر می گیرد. این دارایی های نقدینگی بیشتری مانند پول نقد ، حساب های دریافتنی حساب و اوراق بهادار قابل فروش را در نظر می گیرد. این دارایی های فعلی مانند موجودی و هزینه های پیش پرداخت را از بین می برد زیرا این دو مایع کمتری دارند. بنابراین ، نسبت سریع بیشتر آزمایش واقعی توانایی یک شرکت در پوشش تعهدات کوتاه مدت آن است.
3. نسبت پول نقد
نسبت نقدی = (نقدی + اوراق بهادار قابل فروش) / بدهی های جاری
نسبت نقدی ، آزمایش نقدینگی را حتی بیشتر می کند. این نسبت فقط نقدی ترین دارایی های یک شرکت را در نظر می گیرد - اوراق بهادار و اوراق بهادار قابل فروش. آنها دارایی هایی هستند که به راحتی در دسترس یک شرکت برای پرداخت تعهدات کوتاه مدت هستند.
از نظر میزان تست های نقدینگی چقدر دقیق است ، می توانید نسبت فعلی ، نسبت سریع و نسبت پول نقد را به راحتی ، متوسط و سخت مشاهده کنید.
یادداشت های مهم
از آنجا که این سه نسبت با توجه به آنچه در شمارنده معادله استفاده می شود متفاوت است ، یک نسبت قابل قبول بین این سه متفاوت خواهد بود. این منطقی است زیرا نسبت پول نقد فقط پول نقد و اوراق بهادار قابل فروش را در شمارنده در نظر می گیرد ، در حالی که نسبت فعلی تمام دارایی های فعلی را در نظر می گیرد.
بنابراین یک نسبت جریان قابل قبول بیشتر از نسبت سریع قابل قبول خواهد بود. هر دو بالاتر از یک نسبت نقدی قابل قبول خواهند بود. به عنوان مثال، یک شرکت ممکن است نسبت جاری 3. 9، نسبت سریع 1. 9 و نسبت نقدی 0. 94 داشته باشد. هر سه ممکن است توسط تحلیلگران و سرمایه گذاران، بسته به شرکت، سالم در نظر گرفته شوند.
اهمیت نسبت های نقدینگی
1. تعیین توانایی پوشش تعهدات کوتاه مدت
نسبت های نقدینگی برای سرمایه گذاران و اعتباردهندگان برای تعیین اینکه آیا یک شرکت می تواند تعهدات کوتاه مدت خود را پوشش دهد و تا چه میزان اهمیت دارد. نسبت 1 بهتر از نسبت کمتر از 1 است، اما ایده آل نیست.
اعتباردهندگان و سرمایه گذاران دوست دارند نسبت های نقدینگی بالاتری مانند 2 یا 3 ببینند. هر چه این نسبت بیشتر باشد، احتمال بیشتری وجود دارد که شرکت بتواند صورت حساب های کوتاه مدت خود را بپردازد. نسبت کمتر از 1 به این معنی است که شرکت با سرمایه در گردش منفی مواجه است و می تواند بحران نقدینگی را تجربه کند.
2. تعیین اعتبار
اعتباردهندگان هنگام تصمیم گیری در مورد اینکه آیا باید به یک شرکت اعتبار بدهند یا خیر، نسبت های نقدینگی را تجزیه و تحلیل می کنند. آنها می خواهند مطمئن باشند که شرکتی که به آن وام می دهند توانایی بازپرداخت آنها را دارد. هر نشانه ای از بی ثباتی مالی ممکن است شرکت را از دریافت وام محروم کند.
3. ارزش سرمایه گذاری را تعیین کنید
برای سرمایه گذاران، آنها یک شرکت را با استفاده از نسبت های نقدینگی تجزیه و تحلیل می کنند تا اطمینان حاصل کنند که یک شرکت از نظر مالی سالم است و ارزش سرمایه گذاری آنها را دارد. مسائل مربوط به سرمایه در گردش بقیه مشاغل را نیز محدود می کند. یک شرکت باید بتواند صورتحساب های کوتاه مدت خود را با کمی آزادی پرداخت کند.
نسبت‌های پایین نقدینگی پرچم قرمز را افزایش می‌دهند، اما «هرچه بالاتر، بهتر» تنها تا حدی درست است. در برخی مواقع، سرمایه گذاران سوال خواهند کرد که چرا نسبت نقدینگی یک شرکت تا این حد بالا است. بله، شرکتی با نسبت نقدینگی 8. 5 می‌تواند قبض‌های کوتاه‌مدت خود را با اطمینان پرداخت کند، اما سرمایه‌گذاران ممکن است چنین نسبتی را بیش از حد تصور کنند. نسبت بالا به طور غیرعادی به این معنی است که شرکت مقدار زیادی از دارایی های نقدی را در اختیار دارد.
به عنوان مثال، اگر نسبت نقدینگی یک شرکت 8. 5 باشد، سرمایه گذاران و تحلیلگران ممکن است آن را خیلی بالا بدانند. این شرکت پول نقد زیادی در دست دارد، که چیزی بیشتر از سودی که بانک برای نگهداری وجه نقد ارائه می دهد، به دست نمی آورد. می توان ادعا کرد که شرکت باید مبلغ نقدی را به سایر ابتکارات و سرمایه گذاری هایی که می توانند بازده بالاتری را به دست آورند اختصاص دهد.
با نسبت های نقدینگی، تعادلی بین یک شرکت وجود دارد که بتواند به طور ایمن صورتحساب های خود را پوشش دهد و تخصیص نامناسب سرمایه. سرمایه باید به بهترین نحو تخصیص یابد تا ارزش شرکت برای سهامداران افزایش یابد.
منابع بیشتر
این راهنمای CFI برای نسبت نقدینگی بوده است. برای ادامه پیشرفت شغلی خود، منابع CFI اضافی زیر مفید خواهد بود:
دوره های رایگان حسابداری
با کلاس های آنلاین رایگان حسابداری CFI، اصول حسابداری و نحوه خواندن صورت های مالی را بیاموزید. این دوره ها اعتماد به نفس لازم را برای انجام کار تحلیلگر مالی در سطح جهانی به شما می دهد. الان شروع کن!
ایجاد اعتماد به نفس در مهارت های حسابداری با دوره های CFI آسان است!اکنون به صورت رایگان ثبت نام کنید تا پیشرفت شغلی خود را شروع کنید!
